Wandeling Frondry des Chiens - Grotte de Neptunes

Zondag 18 juni 2023, 9.30u

Uitgesteld naar een latere nog te bepalen datum

 

Spiro stelde voor ons weer een mooie wandeling samen.

Gezien de grote afstand zouden we graag op voorhand weten hoeveel deelnemers we mogen verwachten. Stuur een emailtje naar Koen om in te schrijven.

 

Hikingslus: 24 km
Hoogtemeters: 644
Start wandeling: 9.30u
Wandeltijd: 6 à 7 uren

(zonder eten en sanitaire stop)

 

Parking adres:

Rue de Fays, 5670 Viroinval 

Inhoud van Google Maps wordt niet weergegeven als gevolg van je huidige cookie-instellingen. Klik op Cookie-instellingen (Functioneel) om akkoord te gaan met het cookiebeleid van Google Maps en de inhoud te bekijken. Meer hierover lees je in de Privacyverklaring van Google Maps.

Startplaats is het kasteel van Dourbes. Het kasteel van Hauteroche is een verwoest 14e-eeuws kasteel, verwoest na een belegering in 1554, in het dorp Dourbes in de gemeente Viroinval, provincie Namen, Wallonië, België. De kasteelsite werd tussen 1976 en 2002 wetenschappelijk opgegraven. 

 

 

De Fondry des Chiens. De Fondry des Chiens is een zinkgat in het Natuurpark Viroin-Hermeton. Het is een grote ravijnachtige put met grillige uitstekende rotspartijen gevormd door weggespoeld kalkgesteente waaruit eeuwenlang ijzerhoudend, ingespoeld mineraal ontgonnen werd. Fondry des Chiens ligt in de de gemeente Viroinval, deelgemeente Nismes, in de Calestienne. De Fondry des Chiens is een doline of gouffre van 100 meter lang en tot 20 meter diep. Dergelijke gouffres komen in België enkel voor in streek van de Viroin. Fondry des Chiens en Le Matricolo zijn de grootste gouffres in de streek.

Over het ontstaan van de Fondry des Chiens werd de hypothese geformuleerd dat dit het resultaat is van de inwerking van zure regens op de kalklagen die ongeveer vierhonderdmiljoen jaren geleden afgezet werden door de warme zeeën, die toen het land bedekten en kalkrijke koraalriffen achterlieten. De zeeën uit de eerste era lieten ook een ijzerhoudende zandlaag achter boven op de kalklagen. Na het terugtrekken van zee ging het water van tropische regens, aangezuurd met koolzuur van vergane begroeiing, insijpelen en inwerken op de ondergrond van kalkrotsen. Daardoor onderstonden depressies in de onderliggende kalksteenlaag. Op zwakke plekken in de kalkrotsen spoelden grote hoeveelheden water verticale pijpen en horizontale gangen uit. Die holten konden ook nog eens instorten waardoor grote rotsblokken op de bodem achterbleven. Het ijzer in de bedekkende zanden werd meegespoeld door het intrekkende regenwater en ging zich onderaan in de depressies en holten afzetten en zich verbinden met de kalk. Ongeveer twee miljoen jaren geleden, tijdens het Pleistoceen, veranderden de klimatologische omstandigheden en werden de bovenliggende zandlagen weggespoeld en kwam de onderliggende kalklaag aan de oppervlakte liggen. Enkel in de uitgespoelde verticale holten bleven de ijzerhoudende zanden aanwezig. In de Fondry des Chiens is de aanwezigheid van ijzer nog zichtbaar aan de rode kleur van gesteente. Van in de ijzertijd tot in de negentiende eeuw werd het ijzererts in de Fondry des Chiens ontgonnen en verwerkt. Mettertijd werd het gat verder uitgediept en bleven kalkrotsen over. 

Het is die menselijke activiteit die leidde tot een deel van de naam, afkomstig van het Franse Fonderie. Rondom de doline ligt een groot kalkgrasland. Kalkgraslanden zijn een van de weinige plaatsen waar wilde orchideeën groeien in België. Onder andere de mannetjesorchis, de groene nachtorchis en de bijenorchis zijn hier te vinden. In de zomermaanden wordt het gebied druk bevolkt met vlinders, waaronder enkele zeldzame soorten zoals het dambordje, de rotsvlinder, de paarse parelmoervlinder en het bleek blauwtje. Het hele gebied is door de Waalse overheid beschermd als monument en geklasseerd als Site de Grand Intérêt Biologique onder de naam 'Tienne Sainte-Anne et le Fondry des Chiens'. Het maakt tevens deel uit van het natuurreservaat 'Réserve naturelle domaniale du Viroin'.

 

 

La Roche Aux Faucons.(Valkenrots) Een prachtig uitzicht over het dorp van Olloy en op de steengroeve die nog gedeeltelijk gebruikt wordt. Op een deel van de groeve is het mogelijk om te gaan klimmen met toestemming van de eigenaar. De top die uit de groeve "gesneden" werd, wordt ook wel de "Sangles" genoemd, of anders genoemd de riem, volgens de mensen van Dourbes, het verdedigende oppidum. Dit oppidum was vooral belangrijk voor de verblijvende "neolitische" Kelten, Romeinse legers en andere bevolkingsgroepen tijdens conflicten. Dit oppidum is op een natuurlijke manier beschermd aan drie kanten. De overgebleven kant werd verdedigd aan de hand van sloten, muren en met aarde en stenen gevulde boomstammen. Geniet vooral nog eens van het uitzicht die je hier hebt over de helling van de Ardennen.

 

Les Abannets. Het plateau van «Les Abannets» werd volledig gerooid om de lokale ijzerovens te voorzien van enorme hoeveelheden houtskool, want zonder dit konden ze niet functioneren. Men heeft er bijna alle bomen omgelegd en de schapen en geiten eten er de jonge scheuten van boompjes en struiken op. Om het bos weer een beetje in deftige staat te herstellen, verbood de Prins-Bisschop van Luik, die toen de macht had over deze regio, de inwoners om het dieren te laten grazen op deze heuvel. De naam "Abannets" komt dus waarschijnlijk van "bannir", het verbieden. Vervolgens wandelen we naar de Grotte Du Pont d'Avignon om naar de Le Matricolo te gaan.

 

Le Matricolo. De Matricolo is de grootste abannet van Nismes. Dit zijn diepe kloven uitgesleten door een oeroude zee. Je kan in deze abannet afdalen aan twee banken die je aan het begin van de put terugvind. Het pad is in de zomer goed overgroeid en is best een uitdaging.

 

Neptunusgrot. De Neptunusgrot of Neptunusgrotten is een grot in het Belgische Petigny. De rivier Eau Noire heeft een ondergronds traject uitgesleten. De grotten zijn te bezichtigen met een boottocht. Een van de belangrijkste attracties is de ondergrondse Neptunuswaterval.

Aan het eind van de 19e eeuw werden de Neptunusgrotten ontdekt. Door de inwoners van het dorp werd de grot altijd al "Grotte de l'Adugeoir" genoemd: "grot van het verdwijngat".

 

Na het bezichtigen van de grot wandelen we af naar het klimmassief Escalade Maisselle.

We eindigen weer op de site van het kasteel Hauteroche.